Sieradenjacht op Marktplaats: vijf sieraden en hun verhaal

Als ware jager in het sieradenwoud ben ik altijd op zoek naar de beste deals. Bewapend met een juweliersloep speur ik naar bijzondere stukken om aan mijn collectie toe te voegen. Maar ook haal ik voldoening uit het kwijlend staren naar de mooie stukken die elkaar opvolgen op mijn scherm. Het moderne windowshopping zullen we maar zeggen, schermshopping dus (als dat geen bestaand woord is, nomineer ik het hierbij voor woord van het jaar).

Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar Britse sieraden, die geroemd zijn om het vakmanschap waarmee ze vervaardigd zijn en de imposante edelstenen waarmee ze pronken. Maar zo nu en dan, wanneer ik geraakt word door een vleugje nostalgie, zoek ik naar typische sieraden van Nederlandse bodem die mij doen denken aan een vervlogen tijd. Ter bevrediging van mijn nostalgische verlangens ken ik maar een plek: Marktplaats. Nu zijn er andere tweedehandswebsites maar voor mij is er maar een. Een paar van mijn eigen veroveringen deel ik graag met jullie.

De bloedkoralen ketting

Deze simpele ketting valt jullie misschien wat tegen van mij. Bloedkoralen worden immers duurder naargelang de grootte en kettingen met verschillende strengen, bijeengehouden door een zware, fijn bewerkt gouden slot, leveren heel wat meer geld op. Toch gaat mijn voorkeur uit naar zoiets subtiels: een enkele streng kleine kralen met daaraan een simpele hanger. Naast mijn voorkeur voor subtiliteit speelt er iets belangrijkers mee. Ik neem jullie mee terug in de tijd, voor Juwelista een Juwelista was….

Het is 9 september 1995. Vandaag ben ik 12 jaar oud geworden. Zoals altijd met mijn verjaardag, komen mijn Friese opa en oma langs. Ik kan niet wachten op het cadeau (opmerking van toekomstige Juwelista: sorry, ik doe me niet beter voor dan ik was/ben). Steeds tuur ik ongeduldig uit het raam wachtend op mijn cadeau dat onder begeleiding van opa en oma onderweg is. Eindelijk hoor ik het zachte gekraak van wielen die over ons stenen oprijritje rijden en met een zacht gepiep stopt de donkerblauwe Volvo voor de voordeur.

Ik vlieg naar de deur, gooi ‘m open en geef opa en oma een knuffel en een kus en snuif de ouwemensengeur diep op. Ze lopen me achterna en na iedereen uitgebreid gegroet te hebben installeren ze zich op de marineblauwe banken in de met ramen omgeven woonkamer. Oma haalt uit haar tas een sieradendoos. Nieuwsgierig kijk ik ernaar. Het is een zware stenen doosje, vaal oranje van kleur. Oké een sieradendoosje is cool, dacht ik, al had wel iets meer verwacht maar it will do. ‘Maak maar open’, zegt oma met haar vriendelijke lach en een bemoedigend knikje. Voorzichtig maak ik de doos open. Het doosje is gevuld met hagelwitte watten. Middenin het doosje ligt een ketting.

Het is een kralenketting (?). Ik glimlach beleefd naar oma en geef haar een knuffel als dank. Misschien voelt ze mijn teleurstelling (en verbazing) maar ze zegt niets. Ik spring van de bank af en loop richting de keuken waar mijn moeder thee zet voor het bezoek. ‘Mama, ik ben toch een beetje te groot voor een kralenketting?’ vraag ik, al wijzend naar de rode kralen. Mijn moeder lacht en legt dan zachtjes uit dat dit bloedkoralen zijn met een echt gouden slotje. Vanwege de manier waarop ze het vertelt dringt tot mij door dat ik eigenlijk iets heel bijzonders in mijn handen heb. Ik kijk nu ernaar met nieuwe ogen en doe de ketting voorzichtig om mijn nek. Een paar dagen later heb ik een feestje, dan zal ik haar vol trots dragen. Dat feestje komt en gaat.

Maar de ochtend na mijn feestje blijkt de ketting niet meer om mijn nek. Ze is verdwenen. Ik zoek het hele huis af, gooi mijn matras van het bed en inspecteer elke centimeter van het bed, maar de ketting wordt niet teruggevonden. Eind van het jaar verhuizen we en het enige wat mij daaraan verheugt is dat ik tijdens het leeghalen van mijn kamer, misschien toch nog die rode ketting terugvind. Maar tevergeefs, zij komt nooit meer terug. Het overlijden van mijn oma volgt een paar jaar later, en daarmee is de herinnering aan de ketting die zij mij ooit gaf opnieuw aangewakkerd.

Weer jaren verder neus ik door de antieke-sieradenrubriek van Marktplaats wanneer ik oog-in-oog sta met een oude bekende, althans een tweelingzus ervan. Het is niet dé ketting maar ze lijkt er precies op, op de extra hanger na dan. Ik kan haar niet laten liggen en nu, ruim 20 jaar verder, prijkt er opnieuw een enkele streng bloedkoralen aan mijn nek. Maar deze keer ben ik er zuinig op. Als ik haar om heb voelt mijn hand voorzichtig meerdere malen naar de ketting om mijn nek. Elke keer als hij haar voelt, slaak ik een lichte zucht van opluchting. Voor het slapen doe ik de ketting eerst af en leg haar voorzichtig terug in haar sieradendoosje waar ze braaf op mij wacht tot de volgende keer dat ze gedragen mag worden.

Art Nouveau gouden ketting met roosdiamanten

Het volgende stuk heeft geen bijzondere achtergrond. Maar dat maakt hem niet minder bijzonder! Op een dag keek ik weer naar de verschillende sieradenadvertenties. Ik was nergens naar op zoek maar mijn oog viel op een gouden ketting voor een zeer schappelijke prijs. Vervaardigd in Frankrijk uit 18 karaat goud en bezet met roos geslepen diamanten, oefende haar schoonheid een sterke aantrekkingskracht op mij uit. Haar roosdiamanten lonkten en zelfs door mijn beeldscherm heen leek haar goud verleidelijk te glimmen. Ze stond nog niet lang geadverteerd en er werd al volop op geboden.

Maar de biedingen hadden de vraagprijs nog niet bereikt. De verkoper was een particulier die er echt niet te veel voor vroeg. Daarnaast had hij ook een prachtige platina ring met grote emerald geslepen aquamarijn te koop, perfect voor mijn moeder. Ik mailde de verkoper direct en bood de vraagprijs voor beide sieraden. Tot mijn geluk ging hij akkoord. Een paar dagen later kwamen beide sieraden per post aan, netjes verpakt en voorzien van taxatierapporten. Deze ketting geldt daarom nog steeds als een van mijn meest bijzondere Marktplaats-aankopen. Tevens was dit een van mijn vroege aankopen, en een die zal blijven.

Ivoren armbanden

 

Echt waardevol zijn ze niet, ik betaalde er maar 15 euro voor, maar toch hebben ze iets bijzonders. Ik heb het over deze set van drie ivoren armbanden. Ivoor is al ruime tijd verboden in Nederland, vanaf 1947 om precies te zijn. En dat is maar goed ook als je de verschrikkelijke beelden ziet van vermoorde olifanten met gapende, bloederige wonden op de plekken waar hun indrukwekkende slagtanden ooit zaten. Maar ivoor uit het tijdperk voor het verbod mag nog verkocht worden, mits er nadrukkelijk vermeld wordt dat het om ivoor voor 1947 gaat (en dat ook werkelijk zo is). Zo ook komen deze armbanden van voor die tijd. Ik draag ze eigenlijk zelden maar vind ze wel heel speciaal omdat ze afkomstig zijn van die machtige dieren en daarom zijn ze een plekje op mijn lijst waard.

 

 

 

Hanger en ring met melkopaal

De laatste plaats van mijn Marktplaats-buit gaat naar deze twee melkopalen, alhoewel ze hier samen beschreven en gefotografeerd zijn waren het aankopen die ik los van elkaar deed. Ze maken met aanwinsten nummer vier en vijf mijn lijstje compleet.

De ring en de hanger zijn beide van 14 karaat goud. De hanger is daarnaast bezet met twee diamanten. Ze komen overigens van verschillende verkopers maar ze passen perfect bij elkaar. De sieraden komen van particuliere verkopers en per stuk betaalde ik er minder dan 100 euro voor.

Bij melkopalen denk ik aan een ring van mijn moeder, de opalen ring die ze zo graag droeg. En aan Nederland, waar de melkopaal nooit in populariteit verliest. De schittering van opalen is mythisch, bijna onecht, maar toch komen deze stenen uit de natuur (althans de mijne wel!). Net als de schittering van een diamant, die je blik vangt en moeilijk loslaat, blijft het dansen van de verschillende kleuren opalisatie van een opaal mij altijd intrigeren en het schouwspel aan kleuren verveelt mij dan ook nooit. Ooit hoop ik nog eens een zwarte opaal aan mijn collectie toe te voegen, maar de zwarte opaal is een eigen blogpost waard. Daarover dus een andere keer meer.

En met de opalen sluit ik deze post af. Zo nu en dan speur ik Marktplaats af, op zoek naar nieuwe schatten. Sieraden met verhalen, die wachten op een vervolg. Wanneer ik weer wat moois gevonden heb, zal ik dat zeker met jullie delen.